Вертыкальнае электрычнае зандаванне (ВЭЗ)

Вертыкальнае электрычнае зандаванне (ВЭЗ) – метад выведкавай геафізікі. Адносіцца да электравыведкі, уваходзіць у групу метадаў уяўнага супраціву.

Мэта метаду – памераць уяўны супраціў грунту ва ўяўнай кропцы О. Паблізу яе ў грунт забіваюць два вымерныя электроды (іх называюць прыёмнымі) (мал. 1).

Паміж імі вымяраюць рознасць патэнцыялаў, самі электроды пазначаюць літарамі M і N. Паколькі натуральных электрычных токаў у грунце няма, то гэтыя токі трэба стварыць на час вымярэння штучна - для гэтага на некаторай адлегласці ад кропкі вымярэння месцяць яшчэ два электроды, якія злучаюць з генератарам электрычнага току. Гэтыя электроды называюць сілкавальнымі і пазначаюць літарамі A і B. Частка току, што сцякае з іх, «губляецца» у пародзе з-за яе супраціву, а яго велічыня якраз і ўплывае на патэнцыял, які здымаюць з электродаў M і N. Усю камбінацыю электродаў A, B, M, N, а таксама пункту O, генератара току і злучальных правадоў называюць устаноўкай ВЭЗ. Натуральна, што ток будзе імкнуцца ўмасе сваёй ісці ад электрода A да электрода B самым найкароткім шляхам, але глыбіню яго пранікнення можна павялічваць, павялічваючы адлегласць паміж гэтымі электродамі.

Метад выкарыстоўваецца для геалагічнага і літалагічнага рассячэння пластоў грунту па сродках вызначэння ўдзельнага электрычнага супраціву грунту. Метад дазваляе вызначыць пласт грунту з найменшым удзельным электрычным супрацівам, што надалей будзе трэба пры праектаванні зазямлення.

У палявых работах выкарыстоўваецца апаратура ЭРП-1.

Апрацоўка палявых матэрыялаў выконваецца з дапамогай пакета праграм IPI-1D.