Статычнае зандаванне
Статычнае зандаванне гэта метад даследавання ўласцівасцяў грунтоў метадам ўціскання зонда ў грунт з бесперапынным вымярэннем паказнікаў, што характарызуюць супраціў грунту ўкараненню зонда. Падчас зандавання паводле дадзеных вымярэння супраціву грунту пад наканечнікам зонда і набакавой паверхні зонда вызначаюць:
а) а) удзельны супраціўгрунту пад наканечнікам (конусам) зонда (qc);
б) удзельны супраціў грунту на ўчастку бакавой паверхні (муфце трэння) зонда fs.
Метад статычнага зандавання ўжываюць супольна з іншымі спосабамі інжынерна-геалагічных работ, альбо асобна для:
- вылучэння інжынерна-геалагічных элементаў (магутнасці пластоў і лінзаў, пашырэння пластоў і лінзаў, пашырэння грунтоў розных відаў і разнавіднасцяў);
- ацэнкі прасторавай зменлівасці складу і ўласцівасцяў грунтоў;
- вызначэнні глыбіні залягання кроўлі скальных і буйнаадломкавых грунтоў;
- колькаснай ацэнкі характарыстык фізіка-механічных уласцівасцяў грунтоў (шчыльнасці, модуля дэфармацыі, вугла ўнутранага трэння і счаплення грунтоў і інш.);
- вызначэнні ступені ўшчыльнення і ўмацавання грунтоў у часе і прасторы;
- ацэнкі магчымасці забіўкі паляў і вызначэння глыбіні іх апускання;
- вызначэнні дадзеных для разліку палевых падмуркаў;
- выбару месцаў размяшчэння доследных пляцовак і глыбіні правядзення палявых выпрабаванняў, а таксама месцаў адбору ўзораў грунтоў для лабараторных выпрабаванняў;
- кантролю якасці геатэхнічных работ.
